ΖΕΥΓΟΣ ΑΓΙΟΛΕΚΤΟΝ» ΑΚΥΛΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑ

(13 Φεβρουαρίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Οι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήσαν ένα ευλογημένο ανδρόγυνο. Κατάγονταν από τον Πόντο και κατοικούσαν στην Κόρινθο. Ήσαν και οι δύο σκηνοποιοί στο επάγγελμα και είχαν την μεγάλη ευλογία στην ζωή τους να γνωριστούν με τον Απόστολο Παύλο, όταν εκείνος πήγε στην Κόρινθο. Τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους και εργάζονταν μαζί, αφού ήσαν ομότεχνοι. Όπως είναι γνωστόν ο Απόστολος των Εθνών για να εξασφαλίζη τα καθημερινά έξοδά του και να μην επιβαρύνη κανέναν, ασκούσε το επάγγελμα του σκηνοποιού. Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα συνδέθηκαν μαζί του και έγιναν έμπιστοι φίλοι και συνεργάτες του. Ήταν γι’ αυτούς απλανής διδάσκαλος και φωτισμένος πνευματικός Πατέρας. Το ότι δεν είχαν σαρκικά παιδιά τούς διευκόλυνε, σίγουρα, στις μετακινήσεις τους και τούς έδωσε την δυνατότητα να τον ακολουθήσουν σε διάφορες περιοδείες του. Τον διακονούσαν και συγχρόνως τρέφονταν με τα ζωήρρυτα νάματα της θεόπνευστης διδασκαλίας του. Σε μερικές επιστολές του, όπως στην Α' προς Κορινθίους και στην Β' προς Τιμόθεον, τούς στέλλει χαιρετισμούς. Στην προς Ρωμαίους επιστολή του τούς επαινεί και τούς ευχαριστεί ο ίδιος προσωπικά, αλλά και εκ μέρους των κατά τόπους Εκκλησιών, για την αυταπάρνηση και την ανιδοτελή τους αγάπη. «Χαιρετήστε την Πρίσκιλλαν και τον Ακύλαν, τούς συνεργάτας μου εν Χριστώ Ιησού, οι οποίοι χάριν της ζωής μου εκινδύνευσαν να αποκεφαλισθούν και τούς οποίους όχι μόνον εγώ ευχαριστώ, αλλά και όλαι αι Εκκλησίαι των εθνών» (κεφ. ιστ', 3-4).
Μελετώντας τις Πράξεις των Αποστόλων, που συνέγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, τούς βλέπουμε μαζί με τον Απόστολο Παύλο στην Συρία και κατόπιν στην Έφεσο. Μάλιστα στην Έφεσο συναντήθηκαν με τον Απολλώ, τον οποίον επήραν κοντά τους και του ανέπτυξαν ακριβέστερα την «οδόν του Θεού». Ο Απολλώ ήταν φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου, αλλά δεν γνώριζε τα περί της ελεύσεως του Αγίου Πνεύματατος, «δι’ επιθέσεως των χειρών των Αποστόλων», στους βαπτιζομένους. Αυτός εγνώριζε μόνον το βάπτισμα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, το οποίο όμως ήταν βάπτισμα μετανοίας.
Λαμβάνοντας αφορμή από τον βίο και την πολιτεία του αγίου αυτού ανδρογύνου πολλά μπορούμε να αναπτύξουμε. Περιοριζόμαστε όμως στα παρακάτω:
Πρώτον, το γεγονός ότι δεν είχαν αποκτήσει παιδιά δεν έπαιξε αρνητικό ρόλο στην ζωή τους και δεν στάθηκε ικανό να παγώση την αγάπη τους και να ψυχράνη τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως συμβαίνει, δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις. Και τούτο γιατί η ποιότητα της αγάπης τους ήταν τέτοια, που δεν ήταν δυνατόν να επηρεασθή από αυτό το γεγονός. Ήταν αληθινή αγάπη, ανιδιοτελής και όχι σαρκική και εμπαθής. Αγαπούσαν και οι δύο τον Θεό και αυτή η αγάπη τούς ένωνε και μεταξύ τους. Το γεγονός ότι δεν τεκνοποίησαν το είδαν σαν θέλημα του Θεού και έκαναν υπακοή, διατηρούντες έτσι την εσωτερική ειρήνη και την ενότητα μεταξύ τους.
Βέβαια, τα παιδιά είναι καρπός της συζυγίας και η απουσία τους δημιουργεί ίσως κάποια προβλήματα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η παρουσία των παιδιών στον γάμο είναι χωρίς προβλήματα. Πρέπει να συνειδητοποιηθή από τούς συζύγους ότι τα παιδιά είναι καρπός και όχι σκοπός του γάμου. Γιατί σκοπός του κατά Χριστόν γάμου, όπως και της κατά Χριστόν παρθενίας, είναι η θέωση, η σωτηρία της ψυχής. Ο γάμος, όπως και η παρθενία είναι δύο δρόμοι που οδηγούν στο ίδιο τέλος. Όταν τίθεται η τεκνοποια ως ο σκοπός του γάμου, τότε είναι φυσικόν στην αντίθετη περίπτωση να υπάρχη απογοήτευση με όλα τα επακόλουθα. Εάν θεωρείται πρόβλημα και δοκιμασία η απουσία των παιδιών στον γάμο, η παρουσία και η ανατροφή τους είναι στην πραγματικότητα γολγοθάς και σταυρός. Η αποδοχή του θελήματος του Θεού, σε κάθε περίπτωση, διασφαλίζει την εσωτερική ειρήνη και την ενότητα μεταξύ των συζύγων. Η ανιδιοτελής προσφορά και η διακονία προς τούς «ελαχίστους αδελφούς του Χριστού», συμβάλλει τα μέγιστα στην απόκτηση εσωτερικής πληρότητος.
Δεύτερον, το ότι δέχονταν την καθοδήγηση και τις συμβουλές του Αποστόλου Παύλου στα διάφορα προβλήματα που αναφύονταν στις μεταξύ τους σχέσεις, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διασφαλίζεται η μεταξύ τους ενότητα και να αυξάνη η αγάπη. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, το να μη φθίνη, δηλαδή, και να ξεθωριάζη η αγάπη με το πέρασμα του χρόνου, αλλά αντίθετα να αυξάνεται και να δυναμώνη. Τό να έχουν οι σύζυγοι πνευματικό Πατέρα και να τον συμβουλεύονται, αυτό δεν δεσμεύει την ελευθερία τους. Αντίθετα, μάλιστα, την διασφαλίζει και τούς βοηθά να αποφεύγουν τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα λάθη και να φθάνουν στην, κατά το δυνατόν, ορθότερη λύση των διαφόρων προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν, κατά καιρούς, στην ζωή τους. Ο πνευματικός Πατέρας έχει την δυνατότητα να βοηθά ουσιαστικά, επειδή το κάνει με τον φωτισμό του Θεού, αλλά και επειδή είναι έξω από το πρόβλημα και γι’ αυτό έχει την δυνατότητα να βλέπη τα πράγματα καθαρότερα και να τα αντιμετωπίζη με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.
Κατά την διάρκεια του μυστηρίου του γάμου, όταν ψάλλεται ο «χορός του Ησαΐα», ο Ιερεύς προπορεύεται των Νεονύμφων κρατώντας στα χέρια του το Ευαγγέλιο. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιερεύς, ως πνευματικός Πατέρας, πρέπει να προπορεύεται και οι νεόνυμφοι να τον ακολουθούν, δηλαδή να τον συμβουλεύονται και να τον υπακούουν. Και, βέβαια, αυτός θα πρέπη να τούς καθοδηγή όχι βάσει δικών του σκέψεων και στοχασμών, αλλά σύμφωνα με το πνεύμα του ιερού Ευαγγελίου.
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου για τούς αγίους Ακύλα και Πρίσκιλλα: «χάριν της ζωής μου εκινδύνευσαν να αποκεφαλισθούν», φανερώνουν το μεγαλείο της ψυχής των Αγίων, τον τρόπο της ζωής τους και την ποιότητα της αγάπης τους, που δοκιμάστηκε και άντεξε στις πιο αντίξοες συνθήκες και που με το πέρασμα του χρόνου αυξανόταν συνεχώς και δυνάμωνε.

Ερμηνεία τεκνογονίας

ΙΕΡΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΣΚΗΤΗΣ
ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
ΆΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


" Είσηκούσθη η δέησίς σου. και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι... Ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι ενώπιον του Θεού. πορευόμενοι ενπάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώ-μασι του Κυρίου άμπεπτοι". (ΛΟΥΚΑ Α΄ 6,13)


Όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν τέκνα κληρονομίας πρέπει πρώτον να εξομολογηθούν έν ειλικρινεί μετανοία και συντριβή τα από της γεννήσεως των αμαρτήματα. Έπειτα εάν ως άνθρωποι αδίκησαν κανένα, να επανορθώσουν την αδικίαν, εάν έχουν με κάποιον μίσος ή έχθρα, να κάμουν συνδιαλλαγήν και αγάπην. Προς τούτοις πρέπει να αισθάνωνται την παρουσίαν του Παντοδυνάμου και Πανάγαθου Θεού πλησίον των ,να προσεύχονται συνεχώς και να δοξάζουν τον Τριαδικόν Θεόν και να ζητούν την ενίσχυσίν Του, να συντρέχουν είς την Εκκλησίαν και να ποιούν ελεημοσύνας το κατά δύναμιν. Όταν κάμουν πάντα τα ανωτέρω χριστιανικά χρέη, να προσκαλέσουν είς τον οίκον των τον ιερέα της ενορίας των να ψάλη αγιασμόν ,εντός του οποίου να ρίψουν και τον αγιασμόν, που είναι με το λείψανον της Αγίας Άννης τελεσμένος. Τότε πρέπει να αρχίσουν νηστείαν 40 ημερών, εκτός Σαββάτου και Κυριακής, κατά τας οποίας θα καταλύουν έλαιον και οίνον, να κοιμώνται και τας 40 αυτός ημέρας χωριστά και να κάνουν από 50 μετανοίας την ημέραν ο καθείς. Κάθε πρωί των ημερών αυτών της διαίτης και της εγκρατείας, να πίνουν έκαστος ολίγον αγιασμόν, να τρώγουν από ένα ύψωμα, που θα τους στείλωμεν και να χρίωνται σταυροειδώς είς το μέτωπον με το άγιον έλαιον από την ακοίμητον κανδήλαν της Αγίας Άννης, που επίσης θα τους στείλωμεν. Παράκλησίς όπως γνωσθή και είς ημάς εγκαίρως η ημερομηνία ενάρξεως των ημερών της νηστείας, δια να τελούμεν είς την Εκκλησίαν της Αγίας Άννης ή το Παρεκκλήσιον καθημερινώς τας 40 αυτάς ημέρας την Θείαν Λειτουργίαν υπέρ αυτών. Επίσης ΠΡΟΣΟΧΗ όπως οι Χριστιανοί μή έχουν ποτέ καμμίαν σχέσιν με την μαγείαν, τα ξόρκια, τα μαντηλίκια, τα χαρτιά και τα λοιπά τεχνάσματα του πονηρού. Ο διάβολος ποτέ δεν θέλει το καλόν των ανθρώπων. Μετά το τέλος των 40 ημερών της νηστείας και της προσευχής να εξομολογηθούν και πάλιν, να προσκαλέσουν 3 ιερείς είς τον οίκον των να ψάλουν Ευχέλαιον ,εάν έχουν την άδειαν του Πνευματικού των να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων κα μετά 3 ημέρας ας συνέλθουν κατά το ανθρώπινον. Ελπίζομεν ότι η Προμήτωρ Αγία Άννα ,η πρώην στείρα και η Πανάχραντος Κόρη της, η Θεοτόκος, θα πρεσβεύουν θερμά υπέρ αυτών προς τον Σωτήρα ημών Ίησούν Χριστόν και Πολυεύσπλαγχνον Κύριον να εισακούση τας προσευχάς όλων μας και χαρίση είς τους εν ταπεινώσει και μετανοία παρακαλούντες τέκνα κληρονομίας κατά τον πόθον και το συμφέρον των. ΑΜΗΝ.

Η ΑΣΚΗΣΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

http://de.youtube.com/watch?v=A82vjtbnxwo

http://de.youtube.com/watch?v=4HzLqoDQ4jI

http://de.youtube.com/watch?v=1OhM1bGYG8g

http://de.youtube.com/watch?v=fUhiE3sTnPI

Ομιλία : Ο ύμνος της συζυγικής αγάπης

Ομιλητής: αρχιμ. π. Δανιήλ Αεράκης, ιεροκήρυκας
http://www.radiolydia.gr/YMNOS%20AGAPHS.mp3

Ομιλίες περί γάμου σε μορφή mp3

Στην παρακάτω ηλεκτρονικές διευθήνσεις , μπορείτε να ακούσετε ομιλίες του Μητροπολίτη Λεμεσού κ.κ. Αθανάσιο ο οποίος μιλάει για τον γάμο :

To νόημα του αρραβώνα - γάμου :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=265

H προυποθέσεις του γάμου :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=267

Το μυστήριο του γάμου :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=253

Ο σκοπός του γάμου :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=260

Θυσία και επικοινωνία στον γάμο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=262

Υπομονή και ταπείνωση μέσα στον γάμο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=264

Στήριγμα του γάμου η αλήθεια :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=266

H λύση των προβλημάτων στο γάμο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=269

Η ανωτερότητα μέσα στον γάμο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=585

Η σωστή σχέση μέσα στην συζυγία :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=641

Ευλογία και αρμονία μέσα στον γάμο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=713

Ελλειψη επικοινωνίας και διαζύγιο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=712

Γενναιότητα και αρχοντιά στον γάμο :
http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=getit&lid=754

Πως να διατηρήσετε το γάμο σας ακλόνητο

Η αγάπη προς τον σύντροφό μας και τα παιδιά μας είναι το πρώτο πεδίο εφαρμογής της εντολής του Κυρίου "ν' αγαπήσουμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας". Παρ΄όλα αυτά κάποιες χρηστικές συμβουλές προς τους συζύγους μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του τρόπου εφαρμογής της εντολής αυτής μέσα στο Γάμο:

Αν θέλεις να διατηρήσεις τον γάμο σου σταθερό και ακλόνητο, αν θέλεις να μην φτάσεις ποτέ στο διαζύγιο, ακολούθησε τις παρακάτω συμβουλές:

[1] Μάθε να εκδηλώνεις την αγάπη στον ή στη σύντροφό σου. Η αγάπη είναι δώρο του Θεού στους συζύγους, για να τους βοηθήσει να στηρίξουν την σχέση τους. Η αγάπη δεν παύει ποτέ να είναι της μόδας ή επίκαιρη. Η τρυφερότητα δεν θεωρείται ταμπού σε κανέναν πολιτισμό. Και ο άντρας και η γυναίκα έχουν ανάγκη να αγαπιούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους,, όπως και την ημέρα του γάμου τους.

[2] Μάθε να ενισχύεις και όχι να καταστρέφεις την αυτοεκτίμησή του ή της συντρόφου σου. Πρακτικά, όλοι μας από καιρό σε καιρό, αναρωτιόμαστε αν αξίζουμε ή όχι. Σε τέτοιες στιγμές τίποτα δεν είναι τόσο καταστροφικό όσο η αποκάλυψη ότι το πρόσωπο, που όφειλε να μας γνωρίζει καλύτερα και να μας αγαπά περισσότερο, είναι αυτό που μας υποτιμά και μας περιφρονεί.

[3] Μάθε να είσαι ευτυχισμένος με αυτά που έχεις. Είναι καλό να ξέρεις πώς να ζεις όταν έχεις αφθονία αγαθών, αλλά είναι καλύτερο να ξέρεις πώς να ζεις όταν στερείσαι. Ποτέ μην προσπαθήσεις να ζεις πολυτελέστερα απ’ ότι σου επιτρέπει το εισόδημά σου, ή ν’ αγοράζεις με πίστωση πέρα από τις δυνατότητές σου. Τα οικονομικά προβλήματα κι η συσσώρευση χρεών δημιουργούν ένταση μέσα στην οικογένεια και μπορεί να οδηγήσουν σε ατέλειωτους τσακωμούς.

[4] Μην παντρευτείς κάποιον ή κάποια με τη σκέψη να τον ή να την αλλάξεις. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι ελάχιστος αριθμός ανθρώπων μπορεί να σημείωσε κάποια αλλαγή, απλά και μόνο χάρη στο γάμο τους. Μάθε ν’ αποδέχεσαι και ν΄ αγαπάς τον σύντροφό σου όπως είναι. Αν θεωρείς κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα του ανυπόφορο, τότε φρόντισε να μην προχωρήσεις στο Γάμο. Αν το διαπιστώσεις μετά το Γάμο τότε βρες τρόπο να το ξεπεράσεις με περισσότερη αγάπη.

[5] Να αναζητείτε και να βρίσκετε κοινούς στόχους και κατευθύνσεις. Ζούμε σε μια εποχή που «ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του». Η σύζυγος παίρνει τη δική της κατεύθυνση και ο σύζυγος τη δική του και πουθενά δεν συναντιούνται οι δρόμοι τους. Βρείτε στόχους που μπορείτε να τους επιδιώξετε μαζί. Όχι ο καθένας ξεχωριστά. Και μην ξεχνάτε ο βασικός σκοπός του Γάμου είναι, μέσ΄ απ΄ τη συζυγική αγάπη να προάγουμε την αγάπη μας στον Κύριο.

[6] Μάθετε να συμβιβάζεστε μεταξύ σας. Να μην ξεχνάτε ποτέ ότι οι γλυκύτερες λέξεις που μπορεί κανείς να προφέρει είναι: «Με συγχωρείς, έκανα λάθος».

[7] Μην επιτρέπετε σε συγγενείς σας να παρεμβαίνουν στα οικογενειακά σας. Συνειδητοποιήστε ότι έχετε φύγει από τους γονείς σας και προσκολληθεί στον άντρα ή στη γυναίκα σας.

[8] Μάθετε να ανοίγετε την καρδιά σας στον ή στη σύζυγό σας και να λέτε τις σκέψεις σας. Ο πιο σίγουρος δρόμος για το διαζύγιο ονομάζεται δρόμος της σιωπής.

[9] Εμπιστευθείτε την πορεία της οικογένειάς σας σ΄ ένα καλό Πνευματικό. Τα μέλη της οικογένειας είναι καλό να έχουν κοινό Πνευματικό, ώστε να γνωρίζει το οικογενειακό περιβάλλον καλύτερα και να μπορεί να βοηθήσει πιο ουσιαστικά στην εξομάλυνση των πιθανών εσωτερικών προβλημάτων.

[10] Πάρτε το απόφαση ότι ο γάμος σας είναι ένας θεσμός θεοσύστατος και αδιάλειπτος. Το βασικότερο στοιχείο για την επιτυχία ενός γάμου είναι το ανδρόγυνο να βαδίζει στο δρόμο του Θεού. Όταν ο άντρας ζει για το Θεό σύμφωνα με τη διδαχή της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας επηρεάζει όλη την πορεία της οικογένειάς του. Όταν η γυναίκα αγαπά το Θεό με όλη την καρδιά, τη δύναμη και την ψυχή της, τότε συμβάλλει στο στέριωμα της οικογένειάς της. Τα παιδιά θα το βλέπουν, θα το αισθάνονται, θα το ζουν. Οι γείτονες θα το παρατηρήσουν και η Εκκλησία θα τους χαίρεται.

Ο σκοπός του γάμου είναι η τεκνογονία ;

Ο Γάμος αποτελεί πάντοτε επίκαιρο και ακανθώδες θέμα Άποψή μου είναι, πιθανόν να κάνω και λάθος, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των γάμων στην ελληνική κοινωνία πάσχει από ενδημικά εσωτερικά προβλήματα, τα οποία ακόμη κι αν δεν οδηγήσουν στη διάλυσή του (1 στις 3 περιπτώσεις), κάνουν τους συζύγους λιγότερο ευτυχείς και τους δυσκολεύουν στον αγώνα για τη σωτηρία τους.Ένας σοβαρός λόγος που δυναμιτίζει τον Γάμο από το ξεκίνημά του είναι η εικόνα που έχουμε πριν το Γάμο, για το τι είναι Γάμος και ποιος είναι ο σκοπός του. Παραθέτω το παρακάτω αρθράκι απ΄το site της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος, για να βοηθήσει στην αρχή της συζήτησης:Ο Σκοπός του Γάμου" Εις βοήθεια και διάδοχη του γένους των ανθρώπων" Στο ερώτημα «γιατί παντρεύονται οι άνθρωποι» η πιο συχνή απάντηση είναι «για να κάνουν παιδιά». Η απάντηση είναι λάθος, ιδίως όταν διατυπώνεται έτσι απόλυτα και αξιωματικά. Βασικός σκοπός του γάμου είναι η αλληλοσυμπλήρωση, η αλληλοβοήθεια, η τελειοποίηση και η συνεργασία των δύο συζύγων. Οι σύζυγοι καλούνται στο δύσκολο άθλημα της αγάπης, η οποία αυξάνει τις πνευματικές διαστάσεις της συζυγίας και οδηγεί το γάμο στην οικογένεια που είναι η «κατ' οίκον Εκκλησία».Δεύτερος σκοπός του γάμου είναι η γέννηση των παιδιών. Στο δήθεν αφελές ερώτημα «πως έρχονται τα παιδία στον κόσμο» εμείς απαντάμε «τα στέλνει ο Θεός» Και όταν δε στέλνει υποτασόμεθα στο θέλημά του και δε διαλύουμε το γάμο. Βέβαια παρ' όλο που η τεκνογονία δεν είναι ο κεντρικός και κύριος στόχος του γάμου δε παύει να είναι σημαντικός. Τα παιδιά εκτός του ότι φέρνουν ευτυχία στο σπίτι, εκτός του ότι αποτελούν τον καρπό της υπακοής στο θείο θέλημα, ενώνουν ψυχικά το ανδρόγυνο. Σήμερα, άλλωστε, με την οξεία φάση που διέρχεται το δημογραφικό μας πρόβλημα, είναι ανοησία και πλάνη να μιλάμε για οικογενειακό προγραμματισμό και περιορισμό των γεννήσεων, όταν σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα έχει μετατραπεί σε χώρα γερόντων. Και η πολιτεία οφείλει να δώσει κίνητρα τεκνογονίας και οικονομικές παροχές στις πολυτεκνικές οικογένειες για να βαστάξουν το δυσβάστακτο βάρος της ανατροφής των παιδιών, υπό τις σημερινές αντίξοες συνθήκες. Αλλά και η Εκκλησία ενθαρρύνει τα νέα ζευγάρια στην γέννηση παιδιών συνιστώντας λιγότερη υλοκρατία, λιγότερο ατομισμό και περισσότερο πνεύμα θυσίας. Πέραν όμως όλων αυτών, θέλημα Θεού είναι η γέννηση παιδιών μέσα στο γάμο και η ανατροφή τους μέσα στο θερμοκήπιο και τη θαλπωρή της χριστιανικής οικογένειας. (Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδοςhttp://imd.gr/html/gr/section02/socialmatt...riage/01/04.htm)Εγώ θα προσθέσω στους δυο σκοπούς που αναφέρονται πιο πάνω και δυο ακόμη λιγότερο πνευματικούς, αλλά σίγουρα υπαρκτούς: την απόλαυση ή τη νομιμοποίηση του σαρκικού έρωτα και την οικονομική και κοινωνική εξασφάλιση. (Νίκος Θ. Μπουγάτσος, "Η Ορθόδοξη Θεολογία για το σκοπό του Γάμου",.Εκδόσεις Επτάλοφος, Αθήνα 1989).Δυστυχώς, ενώ πράγματι ο βασικός σκοπός του Γάμου είναι η αλληλοσυμπλήρωση κι αλληλοβοήθεια μεταξύ των συζύγων για ν΄ αντιμετωπίσουν τις αναπόφευκτες δοκιμασίες αυτού του βίου κι έτσι να φθάσουν πιο εύκολα στο βασικό σκοπό του ανθρώπου που είναι η Βασιλεία των Ουρανών, οι περισσότεροι νέοι ή και λιγότερο νέοι πηγαίνουν ή δεν πηγαίνουν στο Γάμο έχοντας στο μυαλό τους μια εντελώς διαφορετική εικόνα.Το ότι ο βασικός σκοπός του Γάμου είναι η αλληλοβοήθεια κι η αλληλοσυμπλήρωση φαίνεται από τη Γένεση κι ειδικότερα από τη δημιουργία της γυναίκας απ΄ το πλευρό του Αδάμ:"18 Και είπε Κύριος ο Θεός: Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος, θα κάνω σ' αυτόν βοηθό όμοιο μ' αυτόν. 19 Και έπλασε ο Θεός πάλι από τη γη όλα τα ζώα τού αγρού, και όλα τα πουλιά τού ουρανού, και τα έφερε προς τον Αδάμ, για να δει πώς θα τα ονομάσει, και ό,τι όνομα θα έδινε ο Αδάμ σε κάθε έμψυχο, αυτό και να είναι το όνομά του. 20 Και ο Αδάμ έδωσε ονόματα σε όλα τα κτήνη, και σε όλα τα πουλιά τού ουρανού και σε όλα τα ζώα τού αγρού, για τον Αδάμ, όμως, δεν βρισκόταν βοηθός όμοιος μ' αυτόν. 21 Και ο Θεός επέβαλε έκσταση στον Αδάμ, και κοιμήθηκε. Και πήρε μία από τις πλευρές του και έβαλε σάρκα στη θέση της. 22 Κι έπλασε ο Θεός την πλευρά, που πήρε από τον Αδάμ, σε γυναίκα και την έφερε στον Αδάμ. 23 Και ο Αδάμ είπε: Αυτό είναι τώρα κόκαλο από τα κόκαλά μου, και σάρκα από τη σάρκα μου. Αυτή θα ονομαστεί γυναίκα, επειδή πάρθηκε από τον άνδρα της. 24 Γι' αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα." (Γένεση, κεφ. 2) Σημεία κλειδιά του χωρίου αυτού είναι το "ποιήσομεν αυτώ βοηθόν κατ΄αυτόν" και το "έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν". Δηλαδή ο Αδάμ αυτό που είχε ανάγκη ήταν από σύντροφο, για να μοιράζεται μαζί του το ξεχείλισμα της αγάπης του Θεού, επειδή ο άνθρωπος πλασμένος κατ΄ εικόνα του Θεού είναι ον κοινωνικό, όπως είναι κι ο Θεός. Η λαϊκή ρήση: "Ο άνθρωπος δεν κάνει μόνος του ούτε στον Παράδεισο" αποδίδει ακριβώς την πραγματικότητα.Ο Αδάμ, λοιπόν, ο πρώτος άνθρωπος κι όχι ο άνδρας, γιατί μέχρι το διαχωρισμό της Εύας στον άνθρωπο συνυπήρχαν αυτά που σήμερα χαρακτηρίζουμε ανδρικές και γυναικείες ιδιότητες, δεν είχε ανάγκη τη γυναίκα ούτε επειδή δεν ήταν ο ίδιος πλήρης ή τέλειος, ούτε πολύ περισσότερο για λόγους σαρκικής απόλαυσης, αλλά είχε ανάγκη από σύντροφο για να μοιραστεί μαζί του την αγάπη του Θεού.Η δεύτερη φράση "έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν" είναι κι η πιο παρεξηγημένη. Δηλαδή, σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι η φράση αυτή, που επαναλαμβάνεται και κατά την τέλεση του Μυστηρίου του Γάμου, εννοεί την σαρκική συνεύρεση του ζευγαριού με σκοπό την τεκνογονία ή απλά την ηδονή. Είναι όμως η άποψη αυτή τελείως λάθος. Επειδή ο Αδάμ (άνδρας πια) και η Εύα (η πρώτη γυναίκα), μέχρι την πτώση τους ήταν πλήρεις Θείου Έρωτος και δεν είχαν ανάγκη τον σαρκικό έρωτα, που είναι μεταπτωτικό υποκατάστατο του Θείου 'Έρωτα. Αυτό προκύπτει από τη διδασκαλία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου:"Μετά την παράβασιν τα της συνουσίας γέγονεν, επεί μέχρις εκείνου καθάπερ άγγελοι ούτω διητώντο εν τω παραδείσω, ουχ υπό επιθυμίας φλεγόμενοι, ουχ υπό ετέρων παθών πολιορκούμενοι, ου ταις ανάγκαις της φύσεως υποκείμενοι, αλλά δι’ όλου άφθαρτοι κτισθέντες και αθάνατοι" (ΙΕ' Ομιλία εις την Γένεσιν). Γι αυτό ο Αδάμ όταν έλεγε την επίμαχη φράση εννοούσε την ταύτιση του ζευγαριού μετά το Γάμο, ώστε ν΄ αποτελούν ένα σώμα με δυο αλληλοσυμπληρούμενες ψυχές.

Δεν είναι, λοιπόν η τεκνογονία ο βασικός σκοπός του Γάμου, όπως λέει το παραπάνω άρθρο της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος. Από που προκύπτει αυτό; Ο Θεός ευχήθηκε στους πρωτόπλαστους "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής" (Γεν. κεφ.1, 27), αλλά το είπε ως ευχή όχι ως εντολή. Αυτό προκύπτει από το ότι ο Αδάμ κι η Εύα δεν είχαν σαρκική σχέση μέχρι την πτώση τους, όπως φαίνεται απ΄ το χωρίο: "Αδάμ δέ έγνω Εύαν τήν γυναίκα αυτού, καί συλλαβούσα έτεκε τόν Κάϊν καί είπεν· εκτησάμην άνθρωπον διά τού Θεού." (Γεν. κεφ. 4, 1). Εάν λοιπόν δεν προηγείτο η πτώση ο πολλαπλασιασμός του ανθρωπίνου γένους θα γινόταν με άλλο τρόπο κι όχι με το σημερινό. Πως θα ήταν αυτός ο τρόπος; Μια ένδειξη είναι τρόπος με τον οποίο η Παναγία συνέλαβε και γέννησε τον "Νέο Αδάμ" τον Κύριο, δηλαδή με άσπορο σύλληψη και αναίμακτο και χωρίς πόνους τοκετό. Το ότι ο σημερινός τρόπος κύησης και τοκετού είναι αποτέλεσμα της πτώσης φαίνεται και από το: "καὶ τή γυναικί είπε· πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου καί τόν στεναγμόν σου· εν λύπαις τέξη τέκνα, καί πρός τόν άνδρα σου η αποστροφή σου, καί αυτός σου κυριεύσει." (Γεν. Κεφ. 3, 16). Επίσης ο Αδάμ μετά την τιμωρία, που ακολούθησε την πτώση είπε: "καί εκάλεσεν Αδάμ τό όνομα τής γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων" (Γεν. κεφ. 3, 20), που σημαίνει ότι μέχρι τότε δεν ήταν, αλλά με άλλο τρόπο θα γινόταν ο πολλαπλασιασμός του ανθρωπίνου γένους. Ένδειξη αυτού του άλλου τρόπου είναι τα λόγια του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου στους Φαρισαίους: "7 Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς· Γεννήματα εχιδνών, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον της μετανοίας· 9 και μη δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ." (Κατά Ματθαίον, κεφ. 3)Επίσης η τεκνογονία δεν μπορεί να είναι βασικός σκοπός του Γάμου και για δυο ακόμη λόγους:1. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι ο βασικός σκοπός του ανθρώπου και άρα και του ανδρόγυνου μετά το Γάμο, αλλοιώς ο Κύριος δεν θα έλεγε: "26 Εί τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι." (Κατά Λουκάν, κεφ 14), βάζοντας έτσι τον αγώνα, για ν' ακολουθήσουμε το βήματα Του, πολύ πάνω οτιδήποτε άλλο έχουμε σ΄ αυτή τη ζωή, ακόμη και τα παιδιά μας.

2. Τι θα γίνει αν ένα ζευγάρι δεν αποκτήσει παιδιά; Όχι από δική τους υπαιτιότητα, αλλά επειδή αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ο Προφήτης Μαλαχίας κατηγορεί τους Εβραίους που πίστευαν ότι μοναδικός σκοπός του Γάμου είναι η τεκνογονία και χώριζαν τις γυναίκες τους αν ήταν στείρες: "Κύριος διεμαρτύρατο αναμέσον σου και αναμέσον γυναικός νεότητός σου, ην εγκατέλειπες, και αύτη κοινωνός σου και γυνή διαθήκης σου. Kαι ου καλόν εποίησεν; Kαι υπόλειμμα πνεύματος αυτού. Και είπατε. Tι άλλο ή σπέρμα ζητεί ο Θεός; Kαι φυλάξασθε εν τω πνεύματι υμών, και γυναίκα νεότητός σου μη εγκαταλίπης..." (Μαλαχ. κεφ. 2, 14-15), και τους προτρέπει ακόμη κι αν η γυναίκα τους δεν γεννά παιδιά, να μείνουν μαζί της γιατί "αύτη κοινωνός σου και γυνή της διαθήκης σου", δηλαδή αυτή είναι η γυναίκα με την οποία σου δόθηκε να επικοινωνείς και να κερδίσεις μαζί της την διαθήκη του Κυρίου. Είναι φανερό ότι η τεκνογονία είναι συνδημιουργία Θεού και ανθρώπου, "καί συλλαβούσα έτεκε τόν Κάϊν καί είπεν· εκτησάμην άνθρωπον διά τού Θεού." (Γεν. κεφ. 4, 1), όταν λοιπόν δεν είναι θέλημα Θεού η απόκτηση τέκνων από ένα ζευγάρι, οφείλει να κάνει υπακοή στο θέλημά Του και να επικεντρωθεί στην πνευματική καλλιέργεια μέσω της σχέσης τους.

Ας δούμε τώρα την αντίθετη πλευρά του θέματος. Δηλαδή, καλά η τεκνοποίηση δεν είναι ο κύριος σκοπός του Γάμου, είναι όμως υποχρεωτικό στοιχείο του Γάμου;Η απάντηση βρίσκεται κατά τη γνώμη μου και πάλι στα λόγια τους Θεού στους πρωτόπλαστους μετά την πτώση τους:"16 Και στη γυναίκα είπε: Θα πολλαπλασιάσω τις λύπες σου και και τον αναστεναγμό σου. Με λύπες θα γεννάς παιδιά και στον άνδρα σου θα είναι η επιθυμία σου, κι αυτός θα σε εξουσιάζει. 17 Και στον Αδάμ είπε: Επειδή άκουσες ταν λόγια τής γυναίκας σου, και έφαγες από το δέντρο, από το οποίο μόνο σε είχα προστάξει να μη φας, να είναι καταραμένη η γη την οποία εργάζεσαι. Με λύπες θα τρως τους καρπούς της όλες τις ημέρες τής ζωής σου. 18 Αγκάθια και τριβόλια θα βλαστάνει για σένα και θα τρως το χορτάρι τού χωραφιού. 19 Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, μέχρις ότου επιστρέψεις γη στη γη, από την οποία πλάστηκες, επειδή είσαι χώμα και στο χώμα θα επιστρέψεις. 20 Και ο Αδάμ αποκάλεσε το όνομα της γυναίκας του Ζωή, επειδή αυτή θα ήταν η μητέρα όλων των ζωντανών." (Γέν. κεφ. 3)Για τους πρωτόπλαστους αυτά το λόγια ήταν η τιμωρία τους, αλλά κι ο δρόμος της σωτηρίας τους. Δηλαδή, ο Κύριος τους ανέθεσε με τον τρόπο αυτό την αποστολή μέσω της οποίας θα μπορούσαν να ξανακερδίσουν το χαμένο Παράδεισο. Μεταξύ των άλλων, λοιπόν, τους ανέθεσε και το καθήκον της τεκνοποιίας, για την υποστήριξη της οποίας ο Κύριος επέτρεψε εκτός απ΄ τη δυσάρεστη πλευρά να υπάρχει και η ευχάριστη. Χωρίς την σαρκική έλξη αυτή είναι πολύ πιθανόν οι άνθρωποι να μην είχαν καν τη διάθεση να κάνουν παιδιά. Όμως η απόλαυση της ευχάριστης πλευράς της σαρκικής σχέσης χωρίς την αποδοχή της τκνοποιίας σημαίνει ουσιαστικά και άρνηση της σωτηριώδους διεξόδου της μεταπτωτικής οικογένειας, μέσω της αποδοχής των ρόλων που ανέθεσε ο Θεός στους μεταπτωτικούς ανθρώπους. Για το λόγο αυτό η Ορθόδοξη θεώρηση του Γάμου απορρίπτει κάθε μορφή αποφυγής της τεκνογονίας, πλην της αποχής, η οποία πάντως, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στου Κορινθίους, θα πρέπει να γίνεται μόνο για λόγους πνευματικής άσκησης: "5 Mην αποστερείτε ο ένας στον άλλο (τη σωματική επαφή), εκτός αν γίνεται αυτό με σύμφωνη γνώμη και των δυο σας για λίγο καιρό, για να αφοσιωθείτε στη νηστεία και στην προσευχή. Kατόπιν, όμως, να σμίγετε πάλι σαν αντρόγυνο για να μην σας πειράζει ο Σατανάς εξαιτίας της έλλειψης αυτοκυριαρχίας σας." (Προς Κοριθ. κεφ. 7).Αυτό σημαίνει ότι ένα ανδρόγυνο θ΄ αποκτήσει παιδιά περισσότερα απ΄ όσα μπορεί να μεγαλώσει;

Τα παιδιά, όπως είπαμε, είναι συνδημιουργία Θεού και ανθρώπου. Το ζευγάρι, που πιστεύει στην Πρόνοια του Θεού και προσδοκά στη βοήθεια της Χάριτός Του για την υγεία και την ανατροφή των παιδιών, θα πρέπει ν' αφήνει την απόφαση για τον αριθμό των παιδιών και το χρόνο γέννησής τους στο Θεό. Τότε όπως έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης ο Θεός σε κάθε παιδί δίνει και τα "προικιά" του, δηλαδή βοηθά τους γονείς να βρουν τα μέσα για να το μεγαλώσουν. Ισχύει και γι αυτή την περίπτωση ο λόγος του Κυρίου στην επί του Όρους ομιλία: "25 Γι’ αυτό σας λέω, μην ανησυχείτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Δεν είναι μήπως η ζωή πολυτιμότερη από την τροφή και το σώμα από τα ρούχα; 26 Παρατηρήστε τα πουλιά τ’ ουρανού που δε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε συνάζουν σε αποθήκες, όμως ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει. Eσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ’ αυτά; 27 Aλλά και ποιος από σας μπορεί, με το να ανησυχεί, να προσθέσει έστω και λίγα εκατοστά στη διάρκεια της ζωής του; 28 Kαι για ρούχα τι ανησυχείτε; Παρατηρήστε προσεκτικά τα κρίνα στην εξοχή και μάθετε πώς μεγαλώνουν. Oύτε κοπιάζουν ούτε γνέθουν. 29 Kι όμως, σας λέω, ούτε ο Σολομών με όλη του τη δόξα, δεν ντυνόταν σαν ένα απ’ αυτά. 30 Kι αν της εξοχής το χορτάρι, που σήμερα υπάρχει κι αύριο πετιέται στο φούρνο, ο Θεός το ντύνει έτσι, δε θα ντύσει πολύ περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; 31 Mην ανησυχείτε, λοιπόν, λέγοντας τι θα φάμε ή τι θα πιούμε ή τι θα ντυθούμε – 32 άλλωστε όλα αυτά τα επιδιώκουν οι ειδωλολάτρες - επειδή ξέρει ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι όλα αυτά τα χρειάζεστε. 33 Aντίθετα, να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, κι όλα αυτά θα σας προστεθούν. 34 Mην ανησυχείτε, λοιπόν, για την αυριανή ημέρα, γιατί η αυριανή ημέρα θα φροντίσει για τα δικά της. Aρκετό είναι για την κάθε μέρα το δικό της πρόβλημα. " (Κατά Ματθαίον κεφ.6).

Τι θα γίνει όμως τώρα αν ένα ζευγάρι δεν αποκτήσει παιδιά, όχι με δική του ευθύνη αλλά επειδή δεν τους έδωσε ο Θεός. Θα τους φάει ο καημός;

Τα αγιασμένα ζευγάρια, Αβραάμ και Σάρα, Ιωακείμ και Άννα και Ζαχαρίας και Ελισάβετ, παρά τον πόνο τους διατήρησαν άσβεστη την ελπίδα τους στο Θεό μέχρι τα βαθιά τους γεράματα κι ο Θεός βλέποντας τον πόνο τους και παράλληλα την εμπιστοσύνη τους στην Πρόνοιά Του τους άμειψε πλουσιοπάροχα, χαρίζοντάς τους παιδιά όπως ο Ισαάκ, η Παναγία κι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα γεγονότα που αφορούν τον Αβραάμ και τη Σάρρα όπως περιγράφονται στο βιβλίο της Γενέσεως:" 9 Είπε δε προς αυτόν· που Σάρρα η γυνή σου; ο δε αποκριθείς είπεν· ιδού εν τη σκηνή. 10 είπε δε· ἐπαναστρέφων ήξω προς σε κατά τον καιρόν τούτον εις ώρας, και έξει υιόν Σάρρα η γυνή σου. Σάρρα δε ήκουσε προς τη θύρᾳ της σκηνής, ούσα όπισθεν αυτού. 11 Αβραάμ δε και Σάρρα πρεσβύτεροι προβεβηκότες ημερών, εξέλιπε δε τη Σάρρᾳ γίνεσθαι τα γυναικεία. 12 εγέλασε δε Σάρρα εν εαυτή, λέγουσα· ούπω μεν μοι γέγονεν έως του νυν, ο δε κύριός μου πρεσβύτερος. 13 και είπε Κύριος προς Αβραάμ· τι ότι εγέλασε Σάρρα εν εαυτή, λέγουσα· άρα γε αληθώς τέξομαι; εγώ δε γεγήρακα. 14 μη αδυνατήσει παρά τω Θεώ ρήμα; εις τον καιρόν τούτον αναστρέψω προς σε εις ώρας· και έσται τη Σάρρᾳ υοός. 15 ηρνήσατο δε Σάρρα λέγουσα· ουκ εγέλασα· εφοβήθη γαρ. και είπεν αυτή· ουχί, αλλά εγέλασας. (Γενεσ. κεφ. 18)""1 ΚΑΙ Κύριος επεσκέψατο την Σάρραν, καθά είπε, και ἐποίησε Κύριος τη Σάρρᾳ καθά ελάλησε, 2 και συλλαβούσα έτεκε τω Αβραάμ υἱόν εις το γήρας, εις τον καιρόν, καθά ελάλησεν αυτώ Κύριος. 3 και εκάλεσεν Αβραάμ το όνομα του υιού αυτού του γενομένου αυτώ, όν έτεκεν αυτώ Σάρρα, Ισαάκ. 4 περιέτεμε δε Αβραάμ τον Ισαάκ τη ημέρᾳ τη ογδόη, καθά ενετείλατο αυτώ ο Θεός. 5 και Αβραάμ ήν εκατόν ετών, ηνίκα εγένετο αυτώ Ισαάκ ο υιός αυτού. 6 είπε δε Σάρρα· γέλωτά μοι εποίησε Κύριος· ός γαρ αν ακούση, συγχαρείται μοι. 7 και είπε· τις αναγγελεί τω Αβραάμ, ότι θηλάζει παιδίον Σάρρα; ότι έτεκον υιόν εν τω γήρα μου." (Γενεσ. κεφ. 21)Δεν παραθέτω τη μετάφραση, γιατί το κείμενο είναι απλό. Η Σάρρα αμφισβήτησε τα λόγια του Θεού και γέλασε, γιατί δεν πίστευε ότι μπορεί να γεννήσει στα βαθιά της γεράματα. Όμως ο Κύριος που είναι καρδιογνώστης την έψεξε για την απιστία της και της είπε: "νομίζεις ότι είναι δυνατόν ο Θεός να μην μπορεί να πραγματοποιήσει τα λόγια του;" (Γενεσ. κεφ, 18, 14). Κι αφού πέρασε άλλος ένας χρόνος ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση Του κι έδωσε παιδί στον Αβραάμ και τη Σάρρα, παρά το ότι ο Αβραάμ ήταν 100 χρονών κι η Σάρρα δεν είχε από χρόνια περίοδο.Τα ίδια γεγονότα συνέβησαν και στην περίπτωση του Ζαχαρία και της Ελισσάβετ. Εδώ η πιστή κι επιμένουσα στην προσευχή και την εμπιστοσύνη στο Θεό ήταν η Ελισσάβετ:"5 Εγένετο εν ταίς ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. 6 ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι εναντίον τού Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασιν τού Κυρίου άμεμπτοι. 7 και ουκ ήν αυτοίς τέκνον, καθότι η Ελισάβετ ήν στείρα, και αμφότεροι προβεβηκότες εν ταίς ημέραις αυτών ήσαν. 8 Εγένετο δε εν τώ ιερατεύειν αυτόν εν τή τάξει της εφημερίας αυτού έναντι τού Θεού, 9 κατά το έθος της ιερατείας έλαχε τού θυμιάσαι εισελθών εις τον ναόν τού Κυρίου· 10 και πάν το πλήθος ήν τού λαού προσευχόμενον έξω τή ώρα τού θυμιάματος. 11 ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών τού θυσιαστηρίου τού θυμιάματος. 12 και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν. 13 είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· Μή φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην· 14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τή γενέσει αυτού χαρήσονται. 15 έσται γάρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, 16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. 17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον. 18 και είπε Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Κατά τι γνώσομαι τούτο; εγώ γάρ ειμι πρεσβύτης και η γυνή μου προβεβηκυία εν ταίς ημέραις αυτής. 19 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· Εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον τού Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα. 20 και ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι άχρι ής ημέρας γένηται ταύτα, ανθ' ών ουκ επίστευσας τοίς λόγοις μου, οίτινες πληρωθήσονται εις τον καιρόν αυτών. 5 Εγένετο εν ταίς ημέραις Ηρώδου τού βασιλέως της Ιουδαίας ιερεύς τις ονόματι Ζαχαρίας εξ εφημερίας Αβιά, και γυνή αυτώ εκ των θυγατέρων Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ. 6 ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι εναντίον τού Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασιν τού Κυρίου άμεμπτοι. 7 και ουκ ήν αυτοίς τέκνον, καθότι η Ελισάβετ ήν στείρα, και αμφότεροι προβεβηκότες εν ταίς ημέραις αυτών ήσαν. 8 Εγένετο δε εν τώ ιερατεύειν αυτόν εν τή τάξει της εφημερίας αυτού έναντι τού Θεού, 9 κατά το έθος της ιερατείας έλαχε τού θυμιάσαι εισελθών εις τον ναόν τού Κυρίου· 10 και πάν το πλήθος ήν τού λαού προσευχόμενον έξω τή ώρα τού θυμιάματος. 11 ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών τού θυσιαστηρίου τού θυμιάματος. 12 και εταράχθη Ζαχαρίας ιδών, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν. 13 είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· Μή φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην· 14 και έσται χαρά σοι και αγαλλίασις, και πολλοί επί τή γενέσει αυτού χαρήσονται. 15 έσται γάρ μέγας ενώπιον τού Κυρίου, και οίνον και σίκερα ου μη πίη, και Πνεύματος αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, 16 και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτών. 17 και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, επιστρέψαι καρδίας πατέρων επί τέκνα και απειθείς εν φρονήσει δικαίων, ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον. 18 και είπε Ζαχαρίας προς τον άγγελον· Κατά τι γνώσομαι τούτο; εγώ γάρ ειμι πρεσβύτης και η γυνή μου προβεβηκυία εν ταίς ημέραις αυτής. 19 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· Εγώ ειμι Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον τού Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα. 20 και ιδού έση σιωπών και μη δυνάμενος λαλήσαι άχρι ής ημέρας γένηται ταύτα, ανθ' ών ουκ επίστευσας τοίς λόγοις μου, οίτινες πληρωθήσονται εις τον καιρόν αυτών. 21 και ήν ο λαός προσδοκών τον Ζαχαρίαν, και εθαύμαζον εν τώ χρονίζειν αυτόν εν τώ ναώ. 22 εξελθών δε ουκ ηδύνατο λαλήσαι αυτοίς, και επέγνωσαν ότι οπτασίαν εώρακεν εν τώ ναώ· και αυτός ήν διανεύων αυτοίς, και διέμενεν κωφός. 23 και εγένετο ως επλήσθησαν αι ημέραι της λειτουργίας αυτού απήλθεν εις τον οίκον αυτού. 24 Μετά δε ταύτας τας ημέρας συνέλαβεν Ελισάβετ η γυνή αυτού· και περιέκρυβεν εαυτήν μήνας πέντε, 25 λέγουσα ότι Ούτω μοι πεποίηκεν ο Κύριος εν ημέραις αίς επείδεν αφελείν το όνειδός μου εν ανθρώποις....................57 Τή δε Ελισάβετ επλήσθη ο χρόνος τού τεκείν αυτήν, και εγέννησεν υιόν. 58 και ήκουσαν οι περίοικοι και οι συγγενείς αυτής ότι εμεγάλυνε Κύριος το έλεος αυτού μετ' αυτής, και συνέχαιρον αυτή. 59 Καί εγένετο εν τή ημέρα τή ογδόη ήλθον περιτεμείν το παιδίον, και εκάλουν αυτό επί τώ ονόματι τού πατρός αυτού Ζαχαρίαν.60 και αποκριθείσα η μήτηρ αυτού είπεν· Ουχί, αλλά κληθήσεται Ιωάννης. 61 και είπον προς αυτήν ότι Ουδείς εστιν εν τή συγγενεία σου ός καλείται τώ ονόματι τούτω· 62 ενένευον δε τώ πατρί αυτού το τι αν θέλοι καλείσθαι αυτόν. 63 και αιτήσας πινακίδιον έγραψε λέγων· Ιωάννης εστί το όνομα αυτού· και εθαύμασαν πάντες. 64 ανεώχθη δε το στόμα αυτού παραχρήμα και η γλώσσα αυτού, και ελάλει ευλογών τον Θεόν. 65 και εγένετο επί πάντας φόβος τους περιοικούντας αυτούς, και εν όλη τή ορεινή της Ιουδαίας διελαλείτο πάντα τα ρήματα ταύτα, 66 και έθεντο πάντες οι ακούσαντες εν τή καρδία αυτών, λέγοντες· Τί άρα το παιδίον τούτο έσται; και χείρ Κυρίου ήν μετ' αυτού. " (Λουκ. κεφ. 1)Και σε μετάφραση:"5 Tον καιρό, λοιπόν, του Hρώδη, του βασιλιά της Iουδαίας, ζούσε ένας ιερέας από την ιερατική τάξη του Aβιά, που λεγόταν Zαχαρίας και που η γυναίκα του προερχόταν από τους απογόνους του Aαρών και το όνομά της ήταν Eλισάβετ. 6 Ήταν και οι δυο τους δίκαιοι μπροστά στο Θεό, καθώς ζούσαν άμεμπτοι με βάση όλες τις εντολές και όσα ζητά ο Kύριος. 7 Όμως δεν είχαν παιδί, γιατί η Eλισάβετ ήταν στείρα, και οι δυο τους ήταν προχωρημένης ηλικίας. 8 Συνέβη, λοιπόν, ενώ εκτελούσε αυτός τα ιερατικά καθήκοντα απέναντι στο Θεό σαν ιερέας της τάξεως που είχε τη σειρά. 9 Σύμφωνα με τη συνήθεια του ιερατείου, του έπεσε ο κλήρος να μπει στο ιερό για να θυμιατίσει, 10 ενώ όλο το πλήθος του λαού προσευχόταν έξω την ώρα του θυμιάματος. 11 Tότε εμφανίστηκε σ’ αυτόν ένας άγγελος του Kυρίου, που στεκόταν δεξιά από το θυσιαστήριο του θυμιάματος. 12 Μόλις τον είδε ο Zαχαρίας ταράχτηκε και τον κυρίευσε φόβος. 13 Αλλά ο άγγελος του είπε: Μη φοβάσαι Zαχαρία, γιατί η παράκλησή σου εισακούστηκε και η γυναίκα σου η Eλισάβετ θα γεννήσει σε σένα γιο και θα τον ονομάσεις Iωάννη. 14 Aυτός θα είναι για σένα πηγή χαράς και αγαλλίασης και πολλοί άλλοι θα χαρούνε για τη γέννησή του, 15 γιατί θα είναι μεγάλος απέναντι στον Kύριο. Kρασί και μεθυστικά ποτά δε θα πιει, αλλά θα είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου από την κοιλιά ακόμα της μάνας του 16 και πολλούς από τους γυιους του Ισραήλ θα τους κάνει να επιστρέψουν στον Kύριο το Θεό τους. 17 Αυτός είναι που θα έρθει πριν απ’ Αυτόν με το πνεύμα και τη δύναμη του Hλία, για να ξαναστρέψει την αγάπη γονιών προς τα παιδιά τους, να δώσει σε ανυπόταχτους τη φρόνηση των δικαίων και να ετοιμάσει λαό προπαρασκευασμένο για τον Kύριο. 18 Eίπε τότε ο Zαχαρίας στον άγγελο: Πώς θα είμαι σίγουρος γι’ αυτό; Γιατί εγώ είμαι γέρος και η γυναίκα μου προχωρημένης ηλικίας. 19 Τότε αποκρίθηκε ο άγγελος και του είπε: Eγώ είμαι ο Γαβριήλ, που στέκομαι δίπλα στο Θεό, και με έστειλε σε σένα για να σου μιλήσω και να σου πω τα καλά αυτά νέα. 20 Να, λοιπόν, θα μείνεις βουβός και δε θα μπορείς να μιλήσεις ως την ημέρα που θα γίνουν αυτά, επειδή δεν πίστεψες στα λόγια μου, τα οποία θα πραγματοποιηθούν στην ώρα τους. 21 Στο μεταξύ, ο λαός περίμενε το Zαχαρία κι απορούσε γιατί καθυστερούσε μέσα στο ιερό. 22 Αλλά αυτός όταν βγήκε, δεν μπορούσε να τους μιλήσει. Tότε κατάλαβαν ότι είδε κάποιο όραμα μέσα στο ναό κι’ εκείνος τους έκανε νοήματα και παρέμενε άλαλος. 23 Όταν πια συμπληρώθηκαν οι μέρες της ιερατικής του υπηρεσίας, επέστρεψε στο σπίτι του. 24 Ύστερα, λοιπόν, από τις μέρες αυτές έμεινε έγκυος η γυναίκα του η Eλισάβετ, η οποία κρυβόταν για πέντε μήνες λέγοντας: 25 M’ αυτόν τον τρόπο ενέργησε ο Kύριος, που έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου για να απαλείψει τη ντροπή που ένιωθα ανάμεσα στους ανθρώπους....................57 Αφού συμπληρώθηκαν οι μέρες της Eλισάβετ για να γεννήσει, γέννησε γιο. 58 Όταν άκουσαν οι γείτονες και οι συγγενείς της, ότι ο Kύριος έδειξε μεγάλο έλεος σ’ αυτή, συμμετείχαν στη χαρά της. 59 Όταν έφτασε η όγδοη μέρα, ήρθαν να κάνουν περιτομή στο παιδί και το αποκαλούσαν το παιδί Zαχαρία, επειδή αυτό ήταν το όνομα του πατέρα του. 60 Tους απάντησε όμως η μητέρα του και τους είπε: Όχι Zαχαρίας αλλά Iωάννης θα ονομαστεί. 61Tότε εκείνοι της είπαν: Δεν υπάρχει κανένας ανάμεσα στους συγγενείς σου που να έχει το όνομα αυτό! 62 ΄Ύστερα ρωτούσαν με νοήματα τον πατέρα του, πώς θα ήθελε εκείνος να ονομαστεί. 63 Eκείνος τότε ζήτησε μια μικρή πλάκα κι έγραψε: Iωάννης είναι το όνομά του. Τότε όλοι απόρησαν. 64 Ακριβώς τη στιγμή εκείνη ελευθερώθηκε το στόμα του και τη γλώσσα του κι άρχισε να μιλάει δοξολογώντας το Θεό! 65 Αμέσως φόβος κυρίευσε τότε όλους που κατοικούσαν γύρω τους και σ’ όλη την ορεινή περιοχή της Iουδαίας συζητούσαν όλα αυτά τα γεγονότα. 66 Kι όλοι όσοι τα άκουσαν, τα φύλαγαν μέσα στην καρδιά τους λέγοντας: Tι πρόκειται άραγε να γίνει το παιδί αυτό; Γιατί το χέρι του Kυρίου ήταν μαζί του." Τι προκύπτει απ΄ τα κείμενα αυτά:1. Από το στίχο: "Ήταν και οι δυο τους δίκαιοι μπροστά στο Θεό, καθώς ζούσαν άμεμπτοι με βάση όλες τις εντολές και όσα ζητά ο Κύριος." (Λουκ. κεφ 1, 6), προκύπτει ότι ο Ζαχαρίας κι η Ελισάβετ παρά τον πόνο της ατεκνίας τους παρέμειναν δίκαιοι και άμεμπτοι και τηρούσαν τις εντολές του Θεού.2. Ο Αβραάμ στη μια περίπτωση κι η Ελισσάβετ στην άλλη παρέμειναν να πιστεύουν ακράδαντα στο Έλεος του Θεού και να ελπίζουν να λυθεί το πρόβλημα της ατεκνίας μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Έφθασε δηλαδή η πίστη έστω και του ενός απ΄το ζευγάρι για να γίνει το θαύμα.3. Ο Κύριος ακούει της προσευχές και τις παρακλήσεις των ελπιζόντων σ΄Αυτόν, αλλά απαντά με το δικό Του τρόπο και στο δικό Του χρόνο.Συμπέρασμα, τα ζευγάρια που δεν κάνουν παιδιά πρέπει να συνεχίζουν να ζουν κατά το θέλημα του Θεού και να ελπίζουν στο Έλεός Του. Εάν αποφασίσουν κάποια στιγμή να υιοθετήσουν παιδί θα το κάνουν προς δόξαν Θεού και για το συμφέρον του παιδιού κι όχι για να καλύψουν δικές τους ελλείψεις.

Λέει ο Γέροντας Παΐσιος:"Δυσκολίες στην τεκνοποιία.Σε μερικές γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι, γιατί δεν κάνουν οικογένεια εγκαίρως. Αρχίζουν να διαλέγουν. «Όχι, αυτός είναι έτσι, εκείνος είναι αλλιώς», δίνουν μια υπόσχεση σε κάποιον, κοιτάζουν συγχρόνως και άλλον, λένε μετά «όχι» σ' εκείνον που έδωσαν την υπόσχεση - και αυτός, αντί να το θεώρηση ευλογία που τον αφήνει πριν παντρευτούν, πάει να αυτοκτονήσει. Ε, τι οικογένεια θα κάνη μια τέτοια κοπέλα; Άλλες γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, γιατί στα νεανικά τους χρόνια έζησαν άτακτη ζωή. Μερικές πάλι επηρεάζονται από την διατροφή. Πολλές τροφές περιέχουν πολλά φάρμακα και ορμόνες.Υπάρχουν και ανδρόγυνα που, μόλις παντρευτούν, θέλουν αμέσως να αποκτήσουν παιδί και, αν λίγο καθυστερήσουν, αρχίζουν να αγωνιούν. Άλλα πώς να κάνουν παιδί, ενώ είναι γεμάτοι αγωνία και άγχος; Αν διώξουν την αγωνία και το άγχος και βάλουν στην ζωή τους μια καλή πνευματική σειρά, τότε θα κάνουν παιδί.Μερικές φορές ό Θεός σκόπιμα αργεί να δώσει παιδί σε κάποιο ανδρόγυνο. Είδατε, και στους Αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους Θεοπάτορες, και στον Προφήτη Ζαχαρία και την Αγία Ελισάβετ, στα γεράματα έδωσε παιδί, για να εκπληρωθεί και στις δύο περιπτώσεις το προαιώνιο σχέδιο Του για την σωτηρία των ανθρώπων.Οι σύζυγοι πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους. Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό, ό Θεός δεν τον αφήνει. Τίποτε δεν κάνουμε εμείς, και ό Θεός πόσα κάνει για μας! Με πόση αγάπη και απλοχεριά μας τα δίνει όλα! Υπάρχει τίποτε στον Θεό που να μην μπορεί να το κάνη; Ένα ανδρόγυνο είχε πέντε παιδιά, αλλά, όταν τα παιδιά τους μεγάλωσαν, αποκαταστάθηκαν και έφυγαν από κοντά τους, έμειναν μόνοι. Τότε αποφάσισαν να κάνουν ακόμη ένα παιδί, για να το έχουν στα γεράματα τους. Παρόλο που ή γυναίκα ήταν σε ηλικία που δεν μπορούσε να τεκνοποίηση και ανθρωπίνως αυτό ήταν αδύνατο, είχαν όμως μεγάλη πίστη στον Θεό και απέκτησαν ένα αγόρι. Έτσι είχαν μαζί τους στα γεράματα τους τον μικρότερο γιο τους, που τον μεγάλωσαν και τον τακτοποίησαν και αυτόν.Το θέμα της τεκνοποιίας δεν εξαρτάται μόνον από τον άνθρωπο, εξαρτάται και από τον Θεό. Όταν ό Θεός βλέπει ταπείνωση στο ανδρόγυνο που έχει δυσκολία να απόκτηση παιδιά, τότε όχι μόνον ένα παιδί τους δίνει, αλλά και πολυτέκνους μπορεί να τους κάνη. Όταν όμως βλέπει πείσμα και εγωισμό, αν τους εκπλήρωση το αίτημα τους, θα τους ανάπαυση στο πείσμα τους και στον εγωισμό τους. Πρέπει να αφεθούν εν λευκώ στον Θεό. «Θεέ μου, να πουν, Εσύ για το καλό μας φροντίζεις• "γενηθήτω το θέλημα Σου" (Ματθ. 6, 10)». Τότε θα γίνει αυτό που ζητούν. Γιατί, όταν λέμε «γενηθήτω το θέλημα Σον» και αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στον Θεό, τότε γίνεται το θέλημα του Θεού. Άλλα εμείς από το ένα μέρος λέμε «γενηθήτω το θέλημα σου», και από το άλλο μέρος επιμένουμε στο θέλημα το δικό μας. Τότε τι να κάνη και ό Θεός; (σ. 68—70).Περιπτώσεις ατεκνίας.... Ό Θεός σε πολλούς δεν δίνει παιδιά, για να αγαπήσουν τα παιδιά όλου του κόσμου σαν δικά τους και να βοηθήσουν για την πνευματική τους αναγέννηση. Κάποιος δεν είχε παιδιά, αλλά, όταν έβγαινε από το σπίτι του, όλα τα παιδιά της γειτονιάς έτρεχαν κοντά του και τον περιτριγύριζαν με πολλή αγάπη. Δεν τον άφηναν να πάει στην δουλειά του. Βλέπετε, ό Θεός δεν του έδωσε δικά του παιδιά, αλλά του χάρισε την ευλογία να τον αγαπούν σαν πατέρα όλα τα παιδιά της γειτονιάς του και με τον τρόπο του να τα βοηθάει πνευματικά. Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος.Άλλοτε πάλι ό Θεός δεν δίνει παιδιά, για να βολεύεται και κανένα ορφανό. Είχα γνωρίσει κάποτε έναν καλό Χριστιανό, που εξασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου. Όταν πέρασα μια φορά από την πόλη που έμενε, τον επισκέφτηκα και ή πολλή καλοσύνη του με έκαμψε να παραμείνω και να φιλοξενηθώ μια μέρα στο σπίτι του. Γνώρισα και την σύζυγο του, που του έμοιαζε και αυτή στις αρετές. Και από μεν την σύζυγο έμαθα για την πνευματική ζωή του συζύγου, από δε τον σύζυγο για την πνευματική κατάσταση της συζύγου. Αργότερα έμαθα γι' αυτούς και από πολλούς Χριστιανούς, που τους γνώριζαν, γιατι τους είχαν ευεργετήσει. Ο άνθρωπος αυτός του Θεού εξασκούσε τίμια το επάγγελμα του δικηγόρου. Εάν έβλεπε ότι κάποιος ήταν απατεώνας, όχι μόνο δεν αναλάμβανε την υπόθεση, αλλά και τον ήλεγχε αυστηρά, για να συνέλθει. Εάν έβλεπε ένοχο, αλλά μετανοιωμένο, προσπαθούσε να συμβιβάσει κάπως τα πράγματα ή να ελαττωθεί ή ποινή. Εάν έβλεπε φτωχό αδικημένο, δεν έπαιρνε καθόλου χρήματα και προσπαθούσε στην δίκη να δικαιωθεί. Ζούσε πολύ απλά, και έτσι τα λίγα χρήματα που έβγαζε του έφθαναν, ακόμη και για να βοηθάει φτωχές οικογένειες. Το σπίτι του πιστού δικηγόρου ήταν μια πραγματική πνευματική όαση μέσα στην Σαχάρα της πόλεως. Εκεί μαζεύονταν άνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, με οικογενειακά προβλήματα, στους οποίους συμπαραστεκόταν σαν καλός πατέρας. Είχε και γνωστούς σε διάφορες θέσεις και, όποιον έπαιρνε τηλέφωνο, για να εξυπηρέτηση κάποιον για καμιά δουλειά, για αρρώστιες κλπ., κανείς δεν του έλεγε «όχι», γιατί όλοι τον αγαπουσαν και τον εκτιμούσαν.Με τον ίδιο τρόπο εργαζόταν και ή γυναίκα του. Βοηθούσε φτωχά παιδιά ή νέους που είχαν δυσκολίες στις σπουδές τους. Σαν μάνα την είχαν. Κάποια στιγμή όμως μου εξέφρασε ένα παράπονο. «Όταν παντρεύτηκα, πάτερ, μου είπε, αμέσως παραιτήθηκα από καθηγήτρια, γιατί είπα να γίνω μια καλή μητέρα. Ζητούσα από τον Χριστό να μου δώσει ακόμη και είκοσι παιδιά, αλλά δυστυχώς ούτε ένα δεν μου έδωσε». Τότε της είπα: «Εσύ, αδελφή, έχεις περισσότερα από πεντακόσια παιδιά, και ακόμη παραπονιέσαι; Ο Χριστός είδε την αγαθή σου προαίρεση και θα σε ανταμείψει γι' αυτήν. Τώρα που βοηθάς για την πνευματική αναγέννηση τόσων παιδιών, γίνεσαι καλύτερη μητέρα από πολλές μητέρες και ξεπερνάς και όλες τις πολύτεκνες μητέρες. Θα έχεις και μεγαλύτερο μισθό, γιατί με την πνευματική αναγέννηση εξασφαλίζονται τα παιδιά πνευματικά στην αιώνια ζωή». Είχαν εν τω μεταξύ υιοθετήσει μια κοπέλα και της είχαν γράψει την περιουσία τους. Αυτή τους γηροκόμησε και, όταν αναπαύτηκαν, πήγε σε Μοναστήρι - αν και το σπίτι τους ήταν σαν Μοναστήρι, γιατί διαβάζονταν όλες οι Ακολουθίες. Στον Εσπερινό και στο Απόδειπνο είχαν και άλλους εν Χριστώ αδελφούς• Μεσονυκτικό και Όρθρο τα διάβαζαν οι τρεις. Οι ευλογημένες αυτές ψυχές πολλές ψυχές πονεμένων ανέπαυσαν. Ό Θεός να ανάπαυση και αυτούς.Γι' αυτό λέω ότι ό μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ό άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο.-Μερικοί, Γέροντα, που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, σκέφτονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι.Ναι, καλύτερα να υιοθετήσουν. Δεν πρέπει όμως να επιμένουν. Αυτό που θέλει ό άνθρωπος δεν είναι πάντοτε και το θέλημα του Θεού. -Γέροντα, οι θετοί γονείς πρέπει σε κάποια ηλικία να πουν στο παιδί ότι το έχουν υιοθετήσει;Ε, το καλύτερο είναι να το πουν στο παιδί σε κάποια ηλικία. Άλλα αυτό που έχει σημασία είναι να αγαπούν πολύ και σωστά το παιδί. Υπάρχουν παιδιά που ζουν με τους πραγματικούς γονείς τους και αγαπούν άλλους ανθρώπους πιο πολύ, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν αγάπη (σ. 70-73)."ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ:ΤΟΜΟΣ Β΄"ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ"

Σε τι κόσμο όμως θα φέρουμε τα παιδιά μας; Μ΄ όλη αυτή τη διαφθορά, την πνευματική έκπτωση, τα σημάδια που δείχνουν ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου, μήπως δεν πρέπει να κάνουμε παιδιά;

Ο Απόστολος Παύλος λέει χαρακτηριστικά:

"26 Νομίζω, λοιπόν, ότι για την ικανοποίηση της παρούσα ανάγκης, καλά θά είναι ο άνθρωπος να συμπεριφέρεται ως εξής: 27 Έχεις δεθεί με γυναίκα; Μη ζητάς τη διάλυση του δεσμού σου. Είσαι αδέσμευτος; Μη ζητάς γυναίκα. 28 Μα κι αν παντρευτείς, δε σημαίνει πως αμάρτησες. Κι αν μία γυναίκα παρθένος παντρευτεί, δε σημαίνει πως αμάρτησε. Θα έχουν, όμως, και θλίψεις εξ αιτίας της σάρκας τους όσοι παντρεύονται, κι εγώ νοιάζομαι για σας. 29 Και μάλιστα σας λέω τούτο αδελφοί, ότι ο καιρός που απομένει είναι περιορισμένος. Έτσι κι εκείνοι που έχουν γυναίκες είναι σαν να μην έχουν, 30 κι εκείνοι που λυπούνται σαν να μην έχουν λύπη, κι εκείνοι που χαίρονται σαν να μην έχουν χαρά, κι εκείνοι που αγοράζουν σαν να μην έχουν τίποτε δικό τους, 31κι εκείνοι που μεταχειρίζονται τα πράγματα του κόσμου αυτού σαν να μην τα μεταχειρίζονται καθόλου, γιατί η μορφή του κόσμου αυτού είναι πρόσκαιρη. " (Κορινθ. Α΄κεφ. 7)Σ΄ αυτόν τον κόσμο όλα είναι προσωρινά και φθαρτά κι όλα παίρνουν αξία ή χάνουν την αξία τους όταν καθρεφτίζονται στην προοπτική της αιώνιας ζωής. Οι χάρες κι οι λύπες είναι δοκιμασίες για την ειλικρινή πίστη μας κι αφοσίωσή μας στο μόνο απολύτως εφετόν που είναι η Αγάπη του Κυρίου. Ότι ισχύει για μας ισχύει και για τα παιδιά μας. Όπως εμείς αφού ήρθαμε στον κόσμο αυτό, είναι δεδομένο ότι θ΄ αγωνιστούμε, θα δοκιμαστούμε και θα φύγουμε κάποια στιγμή για την άλλη, την αιώνια ζωή νικητές ή ηττημένοι, το ίδιο θα συμβεί και στα παιδιά μας. Εμείς απ΄ τη στιγμή που επιλέξαμε με την ελεύθερη βούλησή μας την σωτηρία μας μέσω του Γάμου, θα πρέπει να έχουμε αποδεχθεί τα του Γάμου, δηλαδή τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της συμβίωσης και την τεκνογονία και ανατροφή των τέκνων, όσων μας δώσει ο Κύριος. Σαν καλοί προπονητές όμως θα πρέπει να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας, γυμνάζοντάς τα σταδιακά στην Χριστιανική ασκητική, ώστε όταν θ΄ αποκτήσουν την πλήρη ευθύνη του εαυτού τους να μπορέσουν να σταθούν όρθια στην καταιγίδες που τους επιφυλάσσει η δική τους ζωή. Παράλληλα θα προσευχόμαστε γι αυτά κάθε μέρα στον Κύριο να τα προστατεύει και να κάνει γι αυτά ότι είναι το καλύτερο για τη σωτηρία της ψυχής τους, όπως Εκείνος νομίζει. Γιατί "ο καιρός που απομένει είναι περιορισμένος. Έτσι κι εκείνοι που έχουν γυναίκες είναι σαν να μην έχουν, 30 κι εκείνοι που λυπούνται σαν να μην έχουν λύπη, κι εκείνοι που χαίρονται σαν να μην έχουν χαρά," κι εκείνοι που έχουν παιδιά, προσθέτω εγώ, είναι σαν να μην έχουν, γι αυτό πρέπει ν΄ αποδεχόμαστε όσα παιδιά μας δώσει ο Θεός να τα περιβάλλουμε με την αγάπη μας, χωρίς να τα ειδωλοποιούμε όμως, και νά ΄μαστε έτοιμοι (όσο είναι δυνατό φυσικά) να δοκιμαστούμε και μέσω αυτών, ακόμη και να τα χάσουμε, αφού ο Κύριος δίνει κι ο Κύριος παίρνει, χωρίς να πάψουμε ούτε μια στιγμή να Τον δοξάζουμε για ότι κι αν συμβεί.